اثرات میدان های مغناطیسی ثابت بر ترشح هورمون های تستوسترون، lh و fsh در موش صحرایی نر

چکیده زمینه و هدف: گزارش های متعددی وجود دارند که نشان می دهند قرار گرفتن در معرض میدان های الکتریکی و مغناطیسی در فرکانس های 50 و60 هرتز باعث به خطر افتادن سلامتی می شود. اعمال این میدان ها ممکن است اثراتی روی دستگاه تولید مثل بگذارد و برای افرادی که در اطراف آن ها زندگی می کنند مضر باشد. هدف این مطالعه ارزیابی اثرات میدان های مغناطیسی ثابت بر محور تولید مثلی موش صحرایی نر است. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 144 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار که از نظر سن و وزن شرایط یکسانی داشتند، انجام شد. مطالعه شامل سه پروتکل که هر پروتکل شامل چهار دسته 12 تایی (48 سر) موش بود. موش ها پس از سازگاری با شرایط آزمایش به طور تصادفی در معرض میدان های مغناطیسی ثابت با شدت های0، 6، 12 و24 میلی تسلا (mt) روزانه 40 دقیقه به مدت 34 روز( گروه 1)، 2 ساعت به مدت 17 روز (گروه 2) و 2 ساعت به مدت 34 روز( گروه 3) قرار گرفتند. همه پروتکل ها روزانه ساعت 9 صبح شروع می شد. بعد از انجام آزمایشات، حیوان ها بیهوش و نمونۀ خون آن ها در لوله های جداگانه جمع آوری می گردید، سپس سرم آن ها جدا و تا زمان اندازه گیری هورمون ها در فریزر 20- درجه سانتی گراد نگهداری می شدند. هورمون های تستوسترون و گنادوتروپ ها با استفاده از دستگاه گاما کانتر و به روش رادیو ایمونواسی اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با آزمون آماری anova و تست پشتیبان توکی آنالیز شد و 05/0p< معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در پروتکل اول (روزانه 40 دقیقه به مدت 34 روز) اعمال میدان مغناطیسی در گروه 6 میلی تسلا سبب افزایش تستوسترون نسبت به گروه های دیگر شد (01/0p